Akwedukt w Segowii to jedna z ważniejszych pozostałości po obecności Cesarstwa Rzymskiego na terenach dzisiejszej Hiszpanii, Nie jest znany dokładny wiek tej budowli, prawdopodobnie powstała na przełomie wieku I i II n.e. za panowania cesarza Nerwy lub poprzedzającego go Wespazjana.

Według popularnej legendy nie budowali go Rzymianie, tylko diabeł, który zawarł pakt z pewną dziewczyną noszącą wodę, wedle którego miała mu ona oddać swoją duszę, jeśli diabeł pomoże dziewczynie i dostarczy wodę z odległego źródła do miasta zanim zapieje kur o poranku. O przegraniu zakładu przez diabła zadecydował ostatni kamień, który nie został położony na czas. Dziewczyna ocaliła duszę, a mieszkańcy miasta mogli odtąd korzystać z akweduktu.

W powszechnym przekonaniu dziewczynę ocalił cud, dlatego w niszach akweduktu umieszczono wizerunki Matki Boskiej i Św.Stefana.

Akwedukt umożliwia przepływ wody na dystansie 17 kilometrów z odległego źródła Fuenfria do Segowii. Woda gromadzi się najpierw w tzw. El Caserónie (dużym zbiorniku), z którego przelewa się w kamiennych kanałach do wieży Casa de Aguas, w której następuje odtrącenie piasku. Później woda spływa kanałem o długości 728 metrów do skalistego wzgórza, na którym znajduje się miasto. Wysokość akweduktu dochodzi do 28,5 metra.

Budowla jest osadzona na łękach (dwa rzędy)opartych o filary. Wszystkich łęków jest 167. W wyższej kondygnacji łęki mają prześwit szeroki na 5,10 m, wspierają je kolumny niższe i bardziej wąskie niż te znajdujące się w kondygnacji dolnej. Wewnątrz znajduje się attyka z kanałem wypełnionym wodą o wymiarach 150 cm na 180 cm w kształcie litery ”U”.

W dolnej kondygnacji łęki mają szerokość prześwitu 4,50 m i wspierają się na kolumnach z wyraźnym zwężeniem w górnej części. Akwedukt wykonany jest z bloków granitu, do połączenia których nie użyto zaprawy. Dzięki temu, że był intensywnie używany przez stulecia, przetrwał w dobrym stanie aż do naszych czasów. Jednak na skutek zanieczyszczeń i drgań wywołanych przez ruch uliczny stan budowli znacznie się pogorszył, rozpoczęto prace konserwatorskie, a ruch pojazdów w pobliżu konstrukcji ograniczono do minimum.

Od 1985 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. REGION: Kastylia i Leon (środkowa Hiszpania)